Een reis van passie: Myrthe's pad naar zorginnovatie
"Mijn moeder was mijn eerste held," vertelt Myrthe, terwijl ze terugdenkt aan de verhalen die haar moeder deelde over haar ervaring in de gehandicaptenzorg. "Haar passie en toewijding waren besmettelijk en ik wist al snel dat ook ik iets wilde betekenen voor anderen."
Van de horeca naar de zorg
"Mijn moeder was mijn eerste held," vertelt Myrthe, terwijl ze terugdenkt aan de verhalen die haar moeder deelde over haar ervaring in de gehandicaptenzorg. "Haar passie en toewijding waren besmettelijk en ik wist al snel dat ook ik iets wilde betekenen voor anderen."
De ontdekking van de gehandicaptenzorg
Na haar opleiding raakte Myrthe verliefd op de gehandicaptenzorg. ‘’De puurheid van deze doelgroep, hun eerlijke en ongefilterde uitdrukkingen, maken dat ik een zwak heb voor deze doelgroep. Het contact is gewoon zo echt!’’ Ze vond haar plek op een dagbesteding, waar ze de onvoorwaardelijke liefde en warmte van de mensen om haar heen voelde. Na verloop van tijd begon Myrthe alleen te twijfelen of ze wel genoeg werd uitgedaagd in haar werk. ‘’Ik voelde een drang om meer te ontdekken binnen de zorgsector. Zo belandde ik uiteindelijk in de psychische zorg. Een compleet nieuwe wereld voor mij,’’ vertelt Myrthe. ‘’Hoewel ik echt mijn best deed, merkte ik aan alles dat dit niet het pad was dat ik moest bewandelen. Ik stelde mijzelf de vraag: "Wat wil ik eigenlijk echt?"
Een sprong in het diepe
Als geboren creatieve ondernemer was Myrthe altijd op zoek naar uitdagingen. Ze had een sterke eigen visie op de gehandicaptenzorg en nog niet het gevoel dat ze die écht tot uiting had laten komen. Dat was het moment waarop ze besloot om haar eigen weg te gaan en haar eigen lunchcafé te openen in Winterswijk. "Het was een sprong in het diepe," geeft Myrthe toe, "maar ik geloofde in mijn visie en wist dat ik iets unieks kon creëren. Binnen mijn netwerk vond ik mensen die echt konden bijdragen aan mijn visie.’’ Natuurlijk waren er mensen die dachten dat het idee nooit van de grond zou komen. Sommigen twijfelden zelfs aan de capaciteiten van de mensen met een beperking. Maar deze negatieve reacties gaven Myrthe alleen maar meer vastberadenheid. ‘’Ik was er absoluut van overtuigd was dat ze het wel konden - zelfs als er wat aanpassingen nodig waren. Mijn motto was dan ook ‘denken in mogelijkheden en verder kijken dan de voor de hand liggende oplossingen’. Kon een cliënt niet goed met een dienblad lopen omdat hij of zij wiebelde? Dan gebruikten we gewoon grotere kopjes, zodat de koffie en thee minder snel morsten en de cliënt nog steeds kon bedienen.’’
Een nieuw hoofdstuk in innovatie
Het begon bescheiden met alleen koffie, thee en gebak, maar naarmate de tijd vorderde, groeide Bijzonder Gewoon. ‘’Uiteindelijk hadden we een volwaardige lunchcafé met een team van enthousiaste mensen, waar iedereen zijn of haar talenten kon benutten,’’ licht Myrthe toe. Maar naarmate de jaren verstreken en de zaak groeide, merkte Myrthe dat ze steeds meer tijd kwijt was aan zaken als financiën en personeelsbeleid. Hiermee groeide ook haar verlangen om meer te betekenen voor de zorgsector als geheel. "Ik wilde niet alleen een verschil maken binnen mijn eigen lunchcafé, maar in de hele zorgsector." Het was deze vastberadenheid die Myrthe uiteindelijk leidde naar haar huidige rol als projectleider innovatie bij Sius. "Het voelde als een perfecte volgende stap voor mij," zegt Myrthe
Samen aan zet
Dat het een goede keuze is geweest, weet Myrthe zeker. Het vermogen om buiten de gebaande paden te denken en te streven naar een toekomstbestendige zorgsector is wat haar drijft. ‘’Ik haal ontzettend veel plezier uit het directe contact met mijn collega’s en de cliënten.’’ Om de werkelijke vraagstukken te achterhalen, bezoekt Myrthe zo vaak als kan de Sius-locaties. Ze voert veel gesprekken met teams en de cliënten. Samen bekijken ze waar de uitdagingen liggen en brainstormen ze over mogelijke oplossingen. ‘’Hoewel ik de projectleider ben, beschouw ik innovatie niet als iets dat alleen van mij is. Het is een gezamenlijke inspanning van ons allemaal,’’ zegt Myrthe. Dat de collega’s Myrthe steeds beter weten te vinden blijkt uit een voorbeeld dat ze schetst: ‘’Recent kwam een collega, een orthopedagoog, naar mij toe om te sparren over een lastig vraagstuk. Bij cliënten die moeite hebben met het uiten van hun gevoelens, bijvoorbeeld omdat ze niet kunnen praten, is het soms lastig om te bepalen of ze gestrest zijn of juist ontspannen. Na een brainstormsessie en wat onderzoek kwamen we uit op een sok die de stressniveaus van een persoon meet. Dit bleek een waardevolle innovatie, omdat het ons in staat stelt om beter inzicht te krijgen in de emoties van de cliënt. Zo kunnen begeleiders beter reageren, waardoor de cliënt minder stresspieken ervaart en een hogere kwaliteit van leven ervaart. Dat is waarvoor we het uiteindelijk doen!’’
Uitdagingen
Maar een nieuwe baan brengt natuurlijk ook uitdagingen met zich mee. ‘’Ik krijg ontzettend veel vrijheid in mijn werk, maar dit is soms ook een uitdaging. Als enthousiasteling wil ik het liefst meteen aan de slag met alles wat ik hoor. Het is een leerproces om mijn grenzen te kennen en vanuit een gestructureerd plan te werken,’’ licht Myrthe toe. ‘’Daarnaast is innovatie iets waar veel mensen nog twijfelend tegenover staan. Dit maakt het soms lastig om mensen mee te krijgen. Maar ik ben vastbesloten om samen met mijn collega's te blijven streven naar verbetering binnen onze organisatie. Het is mijn doel om innovatie stevig op de kaart te zetten binnen de organisatie.’’ Terwijl Myrthe zich blijft inzetten voor innovatie en verandering in de zorgsector, kijkt ze vol vertrouwen naar de toekomst. "Er is nog zoveel te doen," zegt ze vastberaden, ‘’het is zo gaaf om hier mijn bijdrage aan te mogen leveren!’’